بررسی رفتار مونوتونیک و هیسترتیک نئوپرن های الاستومری
تکیه گاه های الاستومری (نئوپرن ها) پل ها از سال 1950 مورد استفاده قرار گرفته، تا اکنون دارای سابقه عملکرد بسیار خوبی بوده و امروزه به عنوان پر مصرف ترین تکیه گاه پل مطرح می باشند.
این تکیه گاه ها ( نئوپرن ها) به صورت ساده که فقط از الاستومر ساده تشکیل شده و یا مسلح که شامل لایه های متناوب الاستومر به علاوه فولاد است دارای سختی فشاری و پایداری بیشتری است موجود می باشد، به دلیل انعطاف پذیری برشی مناسب این تکیه گاه(نئوپرن ها) به صورت گستره ای به عنوان جداساز لرزه ای مورد استفاده قرار می گیرد، بدین ترتیب که در پل هل در اثر جابجایی عرشه، نیروی برشی کمی را بر پایه ها (ستون ها) انتقال می دهد و در ساختمان ها نیز در اثر جابجایی فونداسیون نیروی برشی کمی به اسکلت انتقال می دهد.
در این مقاله رابطه بین نیروها و لنگرهای اعمال شده بر تکیه گاه و جابجایی های تکیه گاه و نیز رابطه بین جابجایی های تکیه گاه و حداکثر تنش های موضعی در تکیه گاه با استفاده از تئوری تحلیل خطی ارتجاعی و نیز بررسی روابط مرتبط ارائه شده در آئین نامه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته شده. برای بررسی رفتار فشاری و برشی تکیه گاه های الاستومری(نئوپرن ها)، مدل سازی اجزای محدود که در آن غیر خطی بودن هندسه و نیز ماده تشکیل دهند تکیه گاه لحاظ شده است. با استفاده از نرم افزار ANSYS صورت پذیفته است. مشخصات مدل های اجزایی محدود همانند مشخصات نمونه های آزمایش شده در این تحقیق می باشد.
با استفاده از دستگاه بارگذاری دو محوری، آزمایش های هم زمان فشاری-برشی روی شش نمونه تکیه گاه الاستومری پل (نئوپرن) با ابعاد کامل انجام شده است. این روش آزمایش به خوبی می تواند مدل کننده شرایط واقعی بارگذاری تکیه گاه های پل ها، که تحت فشار و برش هم زمان هستند باشد. این ازمایش همچنین بهترین روش برای درک کامل رفتار هیسترتیک تکیه گاه های الاستومری(نئوپرن ها) می باشد.